Kahirapan: Ang Yaya ng Bawal na Gamot

“Dismissal of Alabang Boys case 'not the first' says PDEA”, ito ang banner kahapon, ika-29 ng Disyembre, 2008, sa abscbnNEWS.com. Batay sa balitang ito, hindi ito ang unang pagkakataon na ang hinaing kaso laban sa mga gumagamit o gumagawa ng droga ay binasura ng kagawaran ng hustiya. Maliban sa kaso na tinaguriang “Alabang Boys”, dalawa pang malalaking kaso hinggil sa paggawa ng droga ay ganito rin ang sinapit-ang “Pinagsawitan(Pagsanajan, Laguna) Drug Lab Raid” at ang “P300 billion Naguilan(La Union) Drug Lab Raid”
 

Pandinig sa Senado Papunta sa Kawalan

Habang abala ang lahat sa paghahanda para sa Pasko, tuloy pa rin ang teleserye sa senado. Pinatawag ng senado ang ilang personalidad na naugnay sa “fertilizer scam”. Inulan sila ng mga katanungan mula sa mga senador hinggil sa naging papel nila sa nasabing scam. Sa simula ay magulo ang naging takbo ng pandinig. Ngunit sa huli, naging malinaw ang modus operandi ng grupo kung paano nagkaroon ng overpricing at gaano kalaki ito. Ang malungkot lang ay hindi sumipot ang “missing link” na mag-uugnay sa grupo kay Bolante.
 

"Cha-Cha at Gloria, Ibasura!"

(Paunawa: Katulad ng pinako ko, pipilitin maisulat ang aking pananaw sa mga pangyayaring naganap nitong huling dalawang linggo. Ang rally laban sa charter change ang pinili kong paksa dahil ito unang malaking kaganapan na hindi ako nakapagsulat ng aking posisyon.)
 

Sangkatutak na Isyu sa Panahon ng Kapaskuhan

Dalawang linggo na mula ng huli akong nakapaglathala ng aking pananaw sa isang usapin, paksa o pangyayari sa aking kapaligiran. Sadyang napakaraming maaaring isulat sa mga nagdaan na dalawang linggo.  Sa dami at bilis ng mga pangyayari para akong nagsilbing simpleng tagamasid lamang sa mga ganapan. Nagulantang ako! Sinisimulan ko pa lang isulat ang isa, myaroon na kaagad na sumambulat na bagong isyu. Sa halip na makabuo ako ng isang artikulo, natigilan ako at natambakan paksang nais kong tugunan.

Pandaigdigang Araw para sa Karapatang Pantao

Kahapon, ika-10 ng Disyembre, ang ika-60 Taon ng Pandaigdigang Araw para sa Karapatang Pantao. Taun-taon ay ipinadiriwang ang araw na ito dito sa Pilipinas at sa buong mundo. Para sa taong ito, ang tema ay "Dignidad at Hustiya para sa Lahat". Nakasentro lahat ng buong organisasyon ng UN para tulungan ang lahat na malaman at maintindihan ang kanilang mga karapatang pantao.

Ang Halaga ng Buhay ng Isang Tao

Tunay na magpapasko na nga. Kaliwa’t kanan na ang mga pagtitipon. Mayroong mga “reunion” ng mga dating magkakasama. Bawa’t opisina ay nagdadaos ng kanya-kanyang “Christmas party”. Mayroon din namang nagdidiwang ng kaarawan. Nguni’t sa lahat ng nadaluhan kong pagtitipon, may isa akong napuntahang kakaiba- isang fund-raising concert para sa mga biktima ng kanser.

Pacquiao: Bagsak kay Dela Hoya?

Isang Pagtitipon, Isang Kisap ng Pag-asa

Magandang umaga kabayan! Ala-una y media ng hatinggabi at hindi pa rin ako dinadalaw ng antok, Epekto ito siguro ng ininom kong kape. Galing ako sa isang birthday party ng isang kaibigan. Nagkainuman ng kaunti kaya pagdating ng bahay, nagkape pampababa ng tama. Kaya lang ito ang resulta - nawala ang antok.
 

Konstitusyon: Tiyaking Makabayan at Demokratiko

Mula pa sa panahon ni pangulong Fidel V. Ramos hanggang ngayon, ang inisyatiba o pagtatangka para baguhin ang saligang batas ay hindi matapos-tapos. Sa bawat pangulo na nagdaan, ang pagpapalit ng konstitusyon ay parating isa sa napakahalagang usapin. Nguni’t sa tuwing ito’y tinatangkang isulong ng mga tagasuporta nito, hindi ito sinasang-ayunan ng ibang sangay ng pamahalaan at ng mga taga-‘civil society’.
 

BayaniJuan: Makabayang Proyekto

Isang linggo na nang huli akong nakapagsulat ng isang artikulo. Ang hirap talagang lumikha ng isang akda kung ikaw ay hindi naman talaga manunulat. Kailangan mo ng mas matinding pagsisikap at inspirasyon para lamang makabuo ng isang ordinaryong sulatin. Dito ako kinulang kaya nahirapan akong sumulat kahit sa gitna ng napakaraming ganapan sa ating paligid.

Dahil nga wala naman talaga akong angking kasanayan sa pagsusulat, hindi ko na rin pinilit ang sarili ko at sa halip ay inilagay ang aking panahon sa pagpapaunlad ng anyo ng aking blog kung saan, mayroon akong konting kasanayan. Siguro naman napansin nyo ang mga pagbabago sa kulay at ilang lipatan ng mga widgets.

Isa pang pinakaabalahan ko ay pagbabasa ng mga sinusundan kong blog na may mga paksang pulitikal at panlipunan. Nagbabakasali ako na makakuha ng inspirasyon mula sa mga ito. At ito nga, napadpad ako sa blog na nagngangalang “This Is My Philippines” at napansin ko ang isang artikulo hinggil sa “Bayan ni Juan” ng ABS-CBN.

Sa totoo lang, may relatibong paghanga ako sa ABS-CBN kaysa sa ibang istasyon na nagsasabing sila ay walang pinapanigan. Pabor ako sa posisyon ng ABS-CBN na kumiling sa bayan kesa pumatgitna at walang posisyon sa usaping pambayan. Lalo pang pinatunayan ng ABS ang posisyon nila sa mga news and public service program nila katulad ng Bandila at iba pa.

Ang repackaging at integrasyon ng iba’t ibang programa na may temang serbisyo publiko sa ilalim ng “Bayan ni Juan” at paglalapat dito ng makabayang timpla ay nagpatibay pa sa relatibong paghanga sa ABS. Kaya nang makita ang blog ni Procopio at ang mga reaksyon ditto ng mga kababayan natin, hindi na ko nagdalawang isip na suportahan ito sa pamamagitan ng pag-reprint ng ilang laman ng blog niya.

Hinggil ito sa MTV ng Bagong Simula- ang opisyal na awitin ng Bayan ni Juan. Ito na ta tunghayan natin.

Surveys: Mahalaga Ka ba sa Buhay ni Juan?

Nitong mga nakaraang araw habang umuusbong ang iba't ibang isyu't usapin hinggil sa buhay ni Juan dela Cruz, dalawang (2) surveys ang lumabas mula sa SWS at Pulse Asia. Magkaiba ang paksa ngunit mahigpit na mKevin Royagkaugnay. Maituturing mo nga silang kambal-tuko ng lipunang Pilipino. Sila ang sanhi at epekto na dinaranas ng sambayanang Pilipino.

Ang unang survey ay mula sa Pulse Asia na sumusukat sa kalidad ng buhay ng Pilipino. Ayon dito, 58% ng mga tinanong ay nagsasabing mas humirap ang buhay ngayon kumpara noong nakaraang taon. Dagdag pa, 78% rin ang nagsasabi na bumagsak ang kabuhayan nila. Mayorya rin ang nagsabi na hindi bubuti ang kanilang kabuhayan sa susunod na taon.

Maliwanag ang pinapakita ng survey na ito na lumulubha ang kahirapan sa Pilipinas. Kung babalikan natin ang mga nakaraang surveys sa ganitong usapin, matatanto natin na pareho lamang ang resulta. Ibig sabihin mas nababaon ang Pilipino sa kahirapan dahil ang benchmark na ginamit ay yong dating kalagayan.

Ang ikalawang survey ay nilabas naman ng SWS na sumusukat sa persepyon ng mga negosyante hinggil sa sinseridad ng pamahalaan na labanan ang korapsyon. Lumalabas na pito (7) lamang sa mga opisina na gobyerno ay positibo ang marka (SSS, DTI, SC, LGUs, DOH, COA, DOF). Pito rin ang nakatanggap ng "zero" o halos walang ginagawa (DepEd, AFP, Sandigangbayan, Ombudsman, Trial Courts, Senate, DBM) samantalang 16 opisina ang nakatanggap ng negatibong marka (GSIS, DA, DOJ, PNP, DILG, PAGC, DENR, Comelec, DOTC, Office of the President, LTO, PCGG, Congress, BIR, DPWH, BOC).

Maliwanag ang pinapakita ng survey na mas maraming opisina ng gobyerno ang nakakapagpalala ng korapsyon samantalang 7 lamang sa 30 ang nakikitang may ginagawa para sugpuin ito. Makikita rin dito ang mga opisina na dati nang inaakusan ng korapsyon ay kabilang sa mga negatibo ang nakuhang marka.

Ngayon mga kabayan, paano malulutas ang kahirapan sa Pilipinas? Pag-unlad ng ekonomiya na tumatagos sa mamamayan, ang sagot sa lumalalang kahirapan sa bansa. Ibig sabihin, kailangan lumakas ang kalakalan sa bansa. Kailangan dumami ang mga negosyo na makakapagbigay ng trabaho at sa gayon, dumami ang may kakayanang tumakilik sa mga produkto o serbisyo ng mga negosyo. Kailangan din tumaas ang kakayanan ng mga negosyo para makapagbigay ng mas mataas na sahod na magbubunsod na mas mataas na kakayanan ng mga mamimili. Sa ganitong paraan, sasabay sa pag-unlad ng negosyo ang kakayanan ng mamamayan para tangkilikin ang mga negosyo. Ito ang magtitiyak ng magandang buhay sa bawat Pilipino.

Ngunit paano ito magagawa kung mismong mga negosyante ay nakikitang tiwali ang mga sangay ng pamahalaan. Pinalalaki ng korapsyon ang gastos sa pagtatayo o pagpapatakbo ng mga negosyo na siya namang pinapasa lamang ng mga negosyante sa presyo ng mga bilihin at/o pagtitipid nila sa sahod ng manggagawa. Ang negosyo na hindi makayanan ang gastos sa operasyon ay nagsasara na lamang na siya naman nagpapalaki ng hukbo ng mga walang trabaho. Kung hindi gaganda ang senaryo para sa pagnenegosyo, malabong umunlad ang ekonomiya. Kung sasadsad ang ekonomiya, mas lalong maghihirap ang Pilipino.

Malinaw na ang epekto ng korapsyon ay kahirapan para sa mamamayan. Ang pera na dapat ay napupunta sa nakakarami ay pinakikinabangan lang ng iilan. Kaya nga tama naman ang Malakanyang, umuunlad daw ang ekonomiya pero ekonomiya lamang ng mga tiwaling tao sa gobyerno.

Baile! Cha-cha na Naman!

Ito naman po tayo mga kabayan! Pagkatapos ng dasal ay aksyon na! Cha-cha na mga kaibigan. Nagsimula na ang pagpapapirma sa kongreso. Target ng mga mambabatas, 198 na pirma para mailunsad na ang constituent assembly. Papalag daw ang mga senador kaya aabot ito sa korte suprema. Pero malakas ang loob ng mga nagsusulong. Bakit kaya?

Ang "pabiro" na dasal ni Dureza para kay GMA ay nagsilbing senyales sa mga kapanalig ng pangulo sa mababang kapulungan para simulan na ang kampanya para palitan ang saligang batas. Mula pa sa panahon ni Ramos hanggang sa kasalukuyan,ang pagpapalit ng konstitusyon ay parating isinusulong sa tuwinang matatapos ang termino ng mga nakaupo. Ngunit ang lahat ng pagtatangka ay hindi nakakalusot dahil sa pagtutol ng iba't sangay ng pamahalaan at ng mismong sambayanan.

Ngunit sa pagkakataong ito, iba na ang senaryo. Bukod sa dominado pa rin ng Malakanyang ang mababang kapulungan ng kongreso, nakuha na ng administrasyon ang liderato ng senado. Dagdag pa rito, ang pagreretiro ng pitong huwes ng korte suprema bago pa matapos ang termino ni Gloria. Ang ibig sabihin nito, ang buong miyembro ng korte suprema ay magiging hirang na ni GMA. Siempre sabi ng mga ito na sila ay mga independent at impartial. Tignan na lang natin sa hinaharap.

Pero sa ganang akin, ito muna ang payo ko. Panoorin nyo!

Dasal para kay Gloria

Kudeta sa Senado: Anong pakinabang ng Pilipino?

Kahapon, nabigla na naman ang sambayanang Pilipino nang bumulalas sa balita na pinatalsik si senador Manny Villar bilang pangulo ng mataas na kapulungan ng kongreso. Matagal na rin namang umuugong ang kudeta ngunit ito’y hindi naisasakatuparan dahil na rin sa kawalan ng malinaw na mayorya o minorya ang senado. Mayroon lamang maliliit na grupo ngunit hindi naman kaya magpanalo ng isang usapin kung ito'y hindi makikipag-alyansa o makipagkasundo sa isa pa o maraming grupo o indibidwal. Sabi nga sa senado, hindi uso ang partido at nagpapasya ang bawat senador batay sa sarili nyang posisyon, plano at interes.

Entrecard: Kailangan ba ng Pagbabago?

Makabayang Disenyo sa T-shirt ni Francis M.

Palapit na nang palapit ang pasko. Panahon nang simulan ang pagbiili ng mga pangregalo habang di pa ito gaanong nagmamahal. Kailangan ko pagkasyahin sa badyet ang lahat ng kailangang regalo. Kaya para sumapat ang kakarimpot na salapi, Divisoria ang tamang destinasyon. Kaso mukhang di ako aabot na bukas pa ang mga stall dito lalo na’t dito pa ko sa QC manggagaling. Ops! pero tamang tama at nagbukas na ang Tutuban Night Market-nasa bangketa kaya mas mura pa. Kaya sugod na kaagad ako!
 
Sakto dating ko 7:30pm kaya kumain na agad sa una kong nakitang bukas na karenderia. Sa isip ko, baka wala ng makainan pag lumalim ang gabi at para wala nang istorbo a paghahanap ng mabibili. Pagkatapos kumain, sindi muna ng isang stick na yosi(kadiri!) habang naglalakad papunta sa mga stalls.


Grabe! Buhay na buhay ang gabi. Maliwanag na maliwanag ang buong paligid ng Tutuban Main Building Mall. Iba’t ibang tao ang aking mga nakasalubong at nakita: mayroong matanda, bata, dalaga, binata, bakla at tomboy. May namimili rin na kasama ang buong pamilya. Mayroon din mga magasawa, magsyota, magkaopisina, makaklase at iba pa.
Siyempre sabak na rin agad sa pamimili. Isa-isa kong binili ang aking nasa listahan. Kalkal dito, kalkal doon. Sukat dito, sukat doon. Tawad dito, tawad doon. Para mapagkasya sa badyet at matiyak na tama lahat ng binibili. Ang daming tinda, iba’t ibang produkto. Hindi lang pangregalo, meron ding gamit pambahay, maliliit na appliances, accessories sa motorsiklo at iba pa. Meron pa ngang natatattoo e. Kung marami kang pera, marami kang mabibili na mura.
 
Pagdating ko sa likod ng mall, nabigla ako at mayroon palang kainan doon. Ang sasarap! Puro ihaw, sinugba! Laki ng panghihinayang ko! Akala ko wala ng makakainan. Bumili na lang ako ng inumin at inamoy-amoy na lang ang mga iniihaw.
 
Pabalik na ko sa pinagsimulan ko at patapos na rin sa lista ng mga bilihin nang maagaw ang atensyon ng mga binibentang T-shirt. Makabayan ang mga disenyo. Ang gaganda! Lumapit ako para magtanong( tanong lang kasi wala sa badyet ko). Pagrerebisa ko ng produkto, nakita ko ang etiketa-Francis M. Clothing Co. Tinanong ko ang nagbabantay kung kay Francis Magalona talaga ang mga t-shirt na un(pasensya at di ko talaga alam na may clothing business na si Francis M). Oo daw sabi ng bantay. Ang daming kabataang bumibili ng t-shirt. Medyo may kamahalan pero wala na naman talagang mura sa panahon ngayon.
 
Ang kinatuwa talaga sa t-shirt ni Francis M ay tinatangkilik ito ng kabataan. Hindi ko alam kung dahil it okay Francis M o dahil sa disenyo. Supetsa ko, ang konsepto ang mabenta dahil sa pag-ikot ko pa, marami pa akong nakita produkto na naglalaman ng mga makabayang mensahe at maraming bumibili dito.
 
Bigla talaga akong napaisip. Marami pa rin pala ang nagmamahal sa bayan. Kitang-kita ko ang pagtangkilik ng mga mamimili. Nandyan din ang mga namumuhunan para sa ganitong uri at konsepto ng negosyo. Nasabi ko nga sa sarili, kung sana magtuloy-tuloy ito at dumami pa ang mga mamimili ng mga ganitong produkto, tiyak dadami rin ang mamumuhunan. Isa itong pagtugon sa konseptong tangkilikin ang sariling atin.
 
Matapos maubos ang badyet(di pa nauubos ang nasa listahan), umuwi na rin ako ng mayroon ngiti sa labi. Buhay pa ang sulo ng pagiging makabayan ng mga Pilipino!

Obama; Pag-asa ng Sangkatauhan?

Labing isang (11) araw matapos mahalal si Barack Obama bilang pangulo ng Estados Unidos(EU), nagsasaya at nagbubunyi pa rin ang mga Amerikano at halos buong sangkatauhan. Ang lahat ay patuloy na namamangha, nagtatanong at nag-uusap hinggil sa pinakamahalagang kaganapan sa daigdig ngayon. Ang pagwawagi ni Obama ay isang makasaysayang kaganapan dahil siya ang unang pangulo ng Amerika na may lahing Aprikano.
 
Sadya naming napakahalaga nito lalo na sa isang lahi na dumaan sa pagkaalipin, pang-aalipusta at diskriminasyon dahil sa kanilang kulay. Ang tagumpay ni Obama ay tagumpay ng lahat ng mga Aprikanong Amerikano. Kaya sino ba ang hindi magtataka sa pagkapanalo ng “itim” sa laro na pinaghaharian ng “puti”. 

Hindi lang ang kulay ni Obama ang nagpanalo sa kanya, nandyan din ang kanyang kabataan (kumpara kay McCain) at napakahusay na estratehiya na gumising sa mamamayang Amerikano na puspusang lumahok sa proseso ng halalan. Mahalaga ang ginampanang papel sa pagwawagi ni Obama ang kasalukuyang krisis pangpinansyal na kinahaharap ng Amerika at buong daigdig.
 
Ngunit ang pinakamahalahaga dahilan ng pagkapanalo ni Obama ay ang kapalpakan ng mga patakaran at pagkilos ng kasalukuyang administrayon ng Amerika. Si Bush , ang pinakamahusay na kampanyador ni Obama at bentador naman ni McCain at ng buong Republican. Sa totoo lang, bago pa magsimula ang halalan, siguradong Democrats na ang susunod na pangulo ng Estados Unidos. Ang tanging usapin lamang ay kung babae o may lahing Aprikano ang siyang uupong president at kahit sino parehon siyang kauna-unahan para sa Amerika.

Habang hindi pa natutunawan ang lahat sa pagkapanalo ni Obama, taimtim ding sinusundan ng buong daigdig ang mga susunod na hakbang niya-ang pagbubuo ng kanyang gabinete, ang diskarte nya sa digmaan sa gitnang silangan at iba’t iba pang hakbangin makakaapekto sa ibang bansa at buong mundo.
 
Marami ang naniniwala na si Obama ay ang kabaligtaran ni Bush. Marami ang nangangarap na ibabangon ni Obama ang Amerika at buong daigdig sa kasalukuyang krisis pampinansyal. Marami rin ang umaasa na wawakasan nya ang mga digmaan kumikitil sa milyong buhay. Marami ang naghihintay na ipatupad ng Amerika ang tunay at pantay-pantay na pandaigdigan kalakalan. Marami rin ang nagdadasal na pangunahan ni Obama ang Amerika tungo sa tunay pandaigang proteksyon sa kapaligiran at kalikasan.
 
Napakaraming hamon kay Barack Obama! Napakaraming naniniwala sa kanya! Tanong ko lang mga kaibigan: Si Obama nga ba ang solusyon sa lahat problema ng mundo?

Hirap yata noon. Ano siya si Superman? Hehehe

Entrecard; Positibo o Negatibong Konsepto?

Mayroon palang bago konsepto dito sa blogging. Maaaring luma na ito para sa marami ngunit sa katulad kong bagong blogger, bagung-bago sa akin ang ganitong ideya. Ito ay ang Entrecard. Isa itong e-card con ad card na kung saan pwede kang makaipon ng credit sa pamamagitan ng pag-drop nito sa mga binibisita mong site na kasali sa entrecard network. Ang iyong mga naipon na credit ay pwede mo namang ibili ng ad space ng ibang site para maanunsyo ang blogsite mo. At pag may nagclick dito nakakaroon ka ng dagdag na credit. Galing no? Isipin mo advertising na walang ginagamit na pera.

Sa totoo lang napakaganda ng konsepto hindi lang sa tulad ko na di kaya bumili ng ad space dito sa internet kundi para sa lahat ng gumagamit ng internet. Sa isang banda, tila nagiging pantay ang oportunidad para mayaman at mahirap. (Siyempre, sa mahirap na may pambayad na makapag- internet-hehehe!)


Pero di lang ads ang gamit ng entercard. Pwede mo rin ito magamit para mapataas ang ang ranking ng site mo. Pano? May isa pang dagdag na konsepto ang umiikot kalakip ng entrecard, ito ay ang "U Drop-I Follow", na kung saan ang site na nilaglagan mo ng entrecard ay susunod sa iyo at maglalaglag din ito card sa site mo. Brilliant di ba? Dahil dito, dumarami ang pumupunta sa site mo at habang dumarami ang bisita mo ay tumataas din ang ranking mo. Tama?

Nakakatuwa talaga! Biruin mong pati ang presyo ng ad space mo ay tumataas dahil buong konsepto nito. Malaking trapik, mataas ng presyo! At kahit sa labas ng entrecard network, tumataas din ang halaga ng ad space mo. Ang hirap yatang kumuha ng kliyente na magpapa-ads sa iyo kung napakababa ng ranking mo o walang bumibisita sa site mo. Alam naman natin ang mundo ng advertising na dapat tumbasan ng dami ng nakakita ng ads ang perang ibinayad sa paglalagay ng ads.


Kaya kung gusto mo kumita sa pamamagitan ng ads space, kailangan pataasin mo ang ranking mo. Para tumaas ito, kailangan mo ng maraming bumisita sa site mo at magagawa mo ito kung maraming maglalaglag sa iyo ng card. At para maraming maglaglag sa iyo, kailangan maglaglag ka rin ng card sa maraming site. Pero di ito ganun kadali o kabilis. Mejo malaking oras din ang gugululin mo para maghanap at magbukas ng site na lalaglagan mo ng card. Dagdag pa na may mga site pa na mabagal bumukas. May limitasyon nga pala ang bilang na pwedeng ilaglag sa isang araw-300 entrecard lamang.

Alam mo ba kung gaano kalaking oras ang gugulin mo sa paglaglag ng 300 entrecard? Mula sa paghahanap ng site, pagbubukas nito, paghahanap ng lokasyon ng entrecard hanggang sa paglalaglag ng card ay kukunsumo ng 3-5 minuto. Yan ay kung DSL ang gamit mo koneksyon. Kaya average ng 4 na minuto kada site. At kapag i-multiply natin ito sa 300, lalabas na 1200 na minuto o 20 oras o kulang-kulang na isang araw. At marami pang aberya kasama nito, may mga site na nagha-hang, may mga site na di na kasama sa network at may mga site na mahirap hanapin ang drop point. Kapag nga dial-up ang koneksyon mo, umaabot ng 3 araw para matapos mo ang 300 site.  

Dahil sa ganitong sitwasyon may mga gumawa ng paraan mabawasan ang oras na kukunsumuhin para makapaglalaglag ka ng 300 card. Ang estilo ay parang mass email. May mga nakahanda ng listahan ng site at sabay-sabay na binubuksan ang site kaya lang hanggang sampung site lang ang kaya. Sa ganitong estilo, bumaba ang oras na kinakain ng paglalaglag ng card sa 4-6 na oras. Ok na rin di ba?


Sa ganitong kalakaran, totoong tumataas ang ranking mo at dumadami ang bumibista sa site mo. Pero dumarami rin ba ang bumabasa sa site mo? Napapansin ba ang ads sa site mo? Mukhang malabo itong mangyari sa ganitong pamamaraan. Wala na halos oras para magbasa pa, ang habol mo kasi ay ang pinakamaraming site na mabubuksan mo at mailaglag ang card.


Sa totoo lang talagang mahirap ito magawa! Sinubukan ko ito ng 2 magkasunod na araw. Pinilit kong basahin ang mga laman ng mga site pero puro pahayaw lang ang nangyayari. Meron din akong sinubukan na ibang estilo katulad pagkalaglag ko ng card, kiniklik ko ang ads at nagbubukas ito ng bagong site. Hanapin ko dito ang drop point at uulitin ko ulit ang ginaa ko. Sa ganitong estilo medyo nakatulong ka sa site na nagpa-ads pero di pa rin nito nasolusyunan ang pagbabasa ng mga laman ng site.

Ang isa siguro magandang gawin at sa maraming may mungkahi ay ang pagbibigay ng credit sa mga magbibigay ng komentaryo sa mga blog. Di ba maganda ito? Siguro pwede rin natin na bigyan ng credit ang magkiklik ng ads, sama na rin natin ang mga sasagot ng polls at iba pang laman ng site. Sana magawan ito ng paraan ng entrecard. Kasi sila ang may control sa paglalgay ng credit e.

Pero sa lahat tingin ko kahit may mga ilang negatibo sa bagong konsepto, sa kabuuan positibo pa rin ito sa mundo ng blog. Tingin ko para bago itong phenomenon sa internet e.